پدر؛ محکم‌ترین واژه‌ی زندگی

آوای خزر – آزاده بابانژاد: داشتن یک تکیه‌گاه مهم در زندگی هر فردی که در ناملایمات و سختی‌ها مایه آرامش او شود ضرورتی انکارناپذیر است و چه خوب که آن تکیه‌گاه محکم و مطمئن، پدر باشد؛ همان که محکم‌ترین واژه زندگی‌ست.  

ماه گذشته بود که میلاد حضرت فاطمه زهرا (س) و روز زن را جشن گرفتیم و از خدمات مادران تجلیل شد، حالا به ماهی دیگر رسیده‌ایم که ۱۳ رجب، روز میلاد حضرت علی (ع) را با خود دارد و این قشنگ‌ترین بهانه برای تقدیر از زحمات پدران است.  

شاید به نظر برسد که روز پدر شوق و حرارت روز مادر را ندارد، اما این روز را با احترام ویژه‌ای که برای پدران قائل هستیم، پشت سر می‌گذرانیم.

شما را نمی‌دانم! اما برای من، اصلاً روز پدر حس و حال دیگری دارد، جور خاصی است، شکوه بیشتری دارد. حساسیت بیشتری دارد. می‌خواهی بهترین و باز هم بهترین تبریکات را برای او داشته باشی و واژه‌ها را جستجو می‌کنی و کنار هم می‌چینی تا قدرتمندترین و نافذترین‌ها را به پدر بگویی.

واضح است که هیچ هدیه‌ای جز احترام، دوست‌داشتن و آرامش در زندگی نمی‌تواند پدر‌ها را خوشحال کند. مسئولیت خانواده به دوش آن‌ها است و بیشتر از آنکه در خوشی‌ها و راحتی‌ها همراه خانواده باشند، در سختی‌ها و ناملایمات همراه و گره‌گشای مشکلات خانواده هستند.

معمولا پدر‌ها کمتر حرف می‌زنند و سعی می‌کنند اتفاقات بیرون از خانه را به کانون گرم خانه نکشانند، رفتار‌های افراد خانواده را کنترل می‌کنند و نمی‌گذارند چیزی از قلم بیفتد، حرف‌های‌شان را صریح عنوان کرده و معمولا عاقلانه عمل می‌کنند، آن‌ها افرادی خوددار هستند و کم‌تر مردی را می‌توان یافت که مشکلات خود را به‌راحتی بروز دهد.

پدر‌ها سعی می‌کنند اگر با مشکلی مواجه شدند، ابتدا راه حلی برای آن بیایند و ترجیح می‌دهند تا جایی که امکان دارد خانواده‌شان درگیر مشکلات نشوند، اما گاهی که به کمک همسر و فرزندان احتیاج دارند، آن موضوع را عنوان می‌کنند تا با هم‌فکری خانواده به نتیجه‌ای برای رفع مشکل برسند.

پدر‌ها همیشه آینده را می‌بینند و دوراندیش و مصلحت‌اندیش هستند، از این‌رو از فرزندان خود می‌خواهند که تابع او بوده و به نصیحت‌هایش گوش دهند، زیرا او به دلیل مشغله‌های کاری و حضور در اجتماع، به خوبی می‌تواند آثار رفتار‌ها و عملکرد فعلی فرزندان خود را در آینده‌ای که دیر یا زود فرا می‌رسد، حدس بزند.

گفتن از پدر‌ها که همانند کوهی استوار از زندگی و خانواده خود محافظت می‌کنند بسیار سخت است، به بهانه میلاد حضرت علی (ع)، جشن‌های مختلفی در سراسر کشور برگزار می‌شود، اما جشن‌هایی هم هستند که با نام «پدران آسمانی» معنویت خاصی را به همراه دارند، در این جشن پرمعنا و معنوی از پدرانی سخن گفته می‌شود که جان شیرین خود را برای دفاع از خاک میهن و استقلال و آزادی وطن‌شان به خطر انداخته و به فیض شهادت رسیدند.

پدرانی نیز هستند که درد‌های ناشی از جنگ و جبهه را همچنان پس از حدود چهار دهه، بر تن و جان خود احساس می‌کنند و از این بابت خدا را شاکرند و افتخارشان این است که جسم؛ این امانت الهی را در راه خود خالق نثار کرده‌اند.

به بهانه روز پدر از پدرانی یاد می‌کنیم که هر صبح، خانه را به تقلای روزی حلال ترک می‌کنند و شب‌هنگام با تنی خسته و دست‌های پینه‌بسته، دسترنج خود را به خانواده می‌بخشند، از پدرانی یاد می‌کنیم که همه مشکلات را به‌تن‌هایی به دوش می‌کشند تا خانواده در آرامش باشند، از پدرانی یاد می‌کنیم که در سفر‌ها و خطر‌ها حضور دارند و برای رفاه و آسایش هم‌وطنان خود حتی ماه‌ها از خانواده دور هستند.

از پدرانی یاد می‌کنیم که در روز‌های سخت اپیدمی کووید ۱۹ در لباس پزشک، پرستار، پزشک مسوول، کادر درمان و هر خدمتگزاری در مجموعه بزرگ نظام سلامت، در خط مقدم مبارزه با این ویروس منحوس قرار داشتند و جان شیرین را برای سلامتی مردم تقدیم کردند؛ و پدرانی که هنوز هم در این لباس خدمت قرار داشته و هر روز مصمم‌تر از گذشته در خط تحقیق و پژوهش برای دستیابی به قله‌های علمی، ریزترین خلقت‌های هستی را از دوربین امید کاوش می‌کنند تا راهی برای نجات جان انسان‌ها از بیماری بیابند.

به بهانه روز پدر از پدرانی یاد می‌کنیم، که سال‌های حیات خود را به ایجاد امنیت در کشور اختصاص دادند و برای شکوه و عظمت این سرزمین اساطیری و افتخارآفرین، جان شیرین را مخلصانه در دست گرفتند و در مرز‌ها و آنسوی مرزها، پشت مملکت خویش را خالی نکردند.

به بهانه روز پدر از پدرانی یاد می‌کنیم که در قید حیات نیستند، اما جای‌شان همیشه در خانه سبز است و با تلاوت قرآن، کمک به دیگران، دیدار با دوستانش، به‌جا آوردن خواسته‌هایی که از او به خاطر داریم، رفتن بر مزارش و خواندن نماز، یادشان را گرامی می‌داریم.   

 

و از پدرانی یاد می‌کنیم که در همه حال برای خود، خانواده، وطن و شاید هم برای بشریت، یک قهرمان باشند. آنهایی که پس از مرگ، گویی زنده‌تر می‌شوند!

هر چند قصد نداریم تا در این یادداشت از پدرانی صحبت کنیم که گاه مایه آزار خود و خانواده هستند، اما واقعیت این است که در برخی مواقع، گویا مردانی به ارزش نام و جایگاه خود به عنوان پدر واقف نبوده، لذا راهی را در پیش می‌گیرند که علاوه بر نابودی خود و خانواده، اجتماع را نیز درگیر اتفاقات ناخوشایندی می‌سازند.

واژه پدر را گاهی برای مربی، معلم و پسر بزرگ خانواده نیز به کار می‌بریم، اطاعت از پدر واجب است و به قول حضرت علی (ع) «حق پدر آن است که فرزند در هر چیز جز معصیت خداوند از او اطاعت کند.»

آزار پدر به هر طریقی که باشد حتی با بالا بردن صدای خود در مقابل سخنان او، تبعات ناخوشایندی بر سرنوشت فرزند دارد، قدردانی از زحمات پدر، قدردانی از خداست و نیکی به پدر و مادر نیز پس از اطاعت از خداوند، واجب است.

رنجاندن پدر، روزی گریبانگیر آدمی می‌شود، چه بهتر که اگر بنا به دلیلی از پدرمان آزرده شدیم؛ تا دیر نشده به احترام تمام سال‌هایی که به خاطر ما سر از پا نمی‌شناخت و تمام تلاش خود را برای پرورش جسم و فکر ما به کار گرفت؛ دلش را به دست آورده و از او حلالیت بطلبیم.

احسان در حق پدر و مادر فقط مختص زمان حیات آن‌ها نیست و پدر و مادر حتی پس از مرگ نیز، منتظر نیکی فرزندان خود هستند حتی با خواندن یک آیه از قرآن و کمک به دیگران برای یادبودشان.

این روز‌ها بیشتر به چهره پدرمان نگاه کنیم و بیشتر پای صحبت‌هایش بنشینیم، حتما در این نگاه و صحبت‌های شیرین که عبادتی بی‌قید و شرط است، خوبی‌هایی، چون عشق، محبت، ایستادگی، ابهت و امنیت را به دست می‌آوریم.

روز پدر فقط یک بهانه برای قدردانی رسمی از تکیه‌گاه محکم زندگی است، احترام به پدر و اطاعت از او در همه حال واجب است. همین احترام و عشق؛ بهترین هدیه‌ای است که در روز پدر می‌توانیم تقدیمش کنیم.

انتهای پیام/۱۰۰۱/