در گفتگو با یکی از جانبازان دفاع مقدس تشریح شد؛
حمله رزم‌ناو آمریکایی به هواپیمای مسافربری ایران در سال 67 و کشته شدن 290 سرنشین آن، حادثه‌ای است که هرگز از یاد ملت ایران نخواهد رفت، بخش مهمی از زوایای پیدا و پنهان این حادثه دلخراش و غیربشری را در گفتگو با یکی از جانبازان دفاع مقدس مرور میکنیم.
آوای خزر: «اندرو آندرسون»، افسر جزء رزم ناو، پیامی را برای هواپیما می‌فرستد: دوست یا دشمن، خود را معرفی کنید؟ در جواب پاسخ داده می‌شود: هواپیمای مسافری.
در این میان، فاصله هواپیمای مسافربری از ناو جنگی، حدوداً ۳۸ کیلومتر است، اما کاپیتان راجرز فرمانده ناو، با احتمال وقوع یک درگیری، دستور برقراری آرایش نظامی را می‌دهد و به دنبال آن موشک‌ها به سمت هواپیما شلیک می‌شود.
اولین موشک، بال سمت چپ هواپیما را جدا کرده و موشک دیگری نیز مستقیم به قسمت دم هواپیما شلیک می‌شود که پس از برخورد آن را از جا می‌کند، هواپیما مستقیم به سمت دریا شیرجه می‌رود و تنها ۸۴ ثانیه پس از شلیک موشک‌ها، هواپیما به سطح دریا برخورد کردده و منهدم می‌شود.
چند لحظه بعد به کاپیتان راجرز اعلام می‌شود که قطعات هواپیمای ساقط شده، بسیار بزرگتر از یک هواپیمای جنگی است: این یک هواپیمای مسافربری است! و این چنین بود که تراژدی ترور آشکار هوایی شکل می‌گیرد و پرواز مسافربری شماره ۶۵۵ شرکت هواپیمایی ایران ایر با شناسه پروازی R655 از مبدأ بندرعباس به مقصد دوبی، در تاریخ ۱۲ تیر ۱۳۶۷ (۳ ژوئیه ۱۹۸۸) با شلیک موشک‌های کروز از ناو هواپیمابر یو.اس.اس.جک وینسنس متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا، بر فراز آبهای نیلگون خلیج فارس سرنگون شود؛ رزم ناوی که تنها ۵ روز قبل از بندر سن‌دیگو، وارد خلیج فارس شده بود.
در پی حادثه برای هواپیمای ایرباس A300 متعلق به خطوط هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران تمامی ۲۹۰ سرنشین آن شامل ۱۵۶ مرد، ۵۳ زن، ۵۷ کودک ۲ تا ۱۲ ساله و ۸ کودک زیر ۲ سال و ۴۲ نفر با ملیت‌های یوگسلاو، پاکستانی، هندی، عربی و ۱۶ خدمه پروازی در دم جان می‌بازند.
همزمان با سالگرد این ترور ددمنشانه استکبار، به بازخوانی آن در گفتگو با یکی از جانبازان شیمیایی استان مازندران می‌پردازیم .
محمدمهدی قلیان با اشاره به حضور هدفمندانه ناو جنگی آمریکایی در هفتم خرداد ۶۷ در آبهای خلیج فارس به تشریح حادثه سقوط هواپیمای مسافربری ایران در همان سال پرداخت و گفت: هواپیمای ایرباس A300 جمهوری اسلامی، پرواز شماره ۶۵۵ در ساعت ۱۷/۱۰ دقیقه صبح روز یکشنبه ۱۲/۴/۱۳۶۷ از فرودگاه بندرعباس به مقصد دوبی برخاست، مسیر پرواز ۱۴ هزارپا و مدت آن ۳۰ دقیقه تعیین شد.
وی اظهار داشت: همه چیز به طور طبیعی پیش می‌رفت و هواپیما در کریدور شناخته شده بین‌المللی در حال ادامه مسیر بود، چند لحظه قبل از ورود به منطقه کنترل هوایی امارت در محلی به نام مولبیت خلبان به مرکز کنترل هوایی کشور اعلام کرد قصد افزایش ارتفاع و صعود به ۱۴ هزار پایی را دارد، اما ویلیام راجرز ناخدای رزم ناو وینسن آمریکا در یک اقدام احمقانه هواپیما را مورد هدف دو فروند موشک قرار داده و در حوالی جزیره هنگام در فضای جمهوری اسلامی ایران با ۲۹۰ سرنشین شامل ۱۵۶ مرد، ۵۳ زن، ۵۷ کودک دو تا ۱۲ سال و هشت کودک زیر دو سال و ۴۲ نفر با ملیت‌های یوگوسلاو، پاکستانی، هندی، عرب و ۱۶ خدمه پروازی سرنگون کرد.
رزمنده دفاع مقدس با بیان اینکه بلافاصله مقامات آمریکایی در یک اقدام از پیش طراحی شده اعلام کردند یک فروند اف۱۴ جمهوری اسلامی ایران را هدف قرار دادند، تصریح کرد: پس از روشن شدن نوع هواپیما مقامات آمریکایی اعلام کردند؛ ایرباس را با اف۱۴ اشتباه گرفتند و هواپیما را مهاجم تلقی کرده و آن را تهدیدی برای خود دانستند و در مقام دفاع مشروع برآمده و اقدام به شلیک موشک کردند، در حالی که واقعیت چیز دیگری بود.
قلیان خاطرنشان کرد: قبل از شلیک موشک‌ها بین سه ناو آمریکایی حاضر در منطقه (سایدز، مونتگمری و وینسن) راجع به نوع هواپیما بحث‌های فراوانی شد و تقریباً همگی بر غیرنظامی بودن آن تأکید داشتند، به علاوه سیستم پیشرفته را دارای مستقر در ناو وینسن (اچنرمارک) قادر به شناسایی اهداف پروازی به صورت کاملاً دقیق بوده است و نوتام‌های اخطار صادره از سوی ناوها روی فرکانس نظامی ارسال می‌شده است.
وی اضافه کرد: ۲۴۳ مگاهرتز و نوتام ارسالی روی فرکانس ۵/۱۲۱ مگاهرتز با عنوان دوست یا دشمن معرفی کن با پاسخ خلبان تحت عنوان هواپیمای مسافربری روبه‌رو شد.
این جانباز شیمایی خاطرنشان کرد: گزارش تیم حقیقت یاب شورای ایکائو نیز که در جلسه ۱۲۵ این شورا قرائت شد، هیچ گونه اشتباه و یا خلافی را از لحظه برخاستن هواپیما تا لحظه سرنگونی اعلام نکرد اما شورای ایکائو تحت نفوذ آمریکا این عمل را محکوم نکرده فقط به ابراز تأسف بسنده کرد، سپس جمهوری اسلامی ایران با استناد به ماده ۳۷ و بند یک ماده ۳۶ و ماده ۸۴ معاهده شیکاگو از تصمیم ایکائو در دیوان بین‌المللی دادگستری تقاضای پژوهش کرد و مدعی شد آمریکا مقدمه مواد یک، دو و سه مکرر و بندهای الف و ج ماده ۴۴ و ضمیمه ۱۵ معاهده شیکاگو و مواد یک و سه و بند یک و ماده ۱۰ معاهده مونترال را نقض کرده است، زیرا بر اساس معاهده شیکاگو صدور نوتام و اطلاعیه هوانوردی فقط در اختیار کشورهایی است که در منطقه، خدمات پروازی ارائه می‌دهند و آمریکا قانوناً حق صدور چنین نوتامی را نداشته است و حتی مفاد این نوتام غیرقانونی را رعایت نکرده و هواپیما را در ارتفاع ۱۳ هزار و۵۰۰ پایی در درون راه هوایی بین‌المللی و فضای خود ایران هدف قرار داده و سرنگون کرده است.
رزمنده هشت سال دفاع مقدس درباره اعتراض آمریکا به دیوان بین‌المللی دادگستری گفت: آمریکا پس از اعتراض به صلاحیت دیوان اعلام کرد که حاضر است مبلغی را به عنوان مساعدت (exgratia) به خانواده قربانیان بپردازد، به هر حال دیوان ۱۲ سپتامبر ۱۹۹۴ را وقت رسیدگی تعیین کرد و ابتدا باید صلاحیت خود را احراز می‌کرد و چنانچه دیوان صلاحیت خود را احراز می‌کرد، با توجه به شواهد و قرائن و مستندات موجود، رأی به نفع ایران صادر می‌کرد و چنانچه صلاحیت دیوان رد می‌شد، این حق برای ایران وجود داشت که مجدداً شکایت خود را در مجاری قانونی طرح و پیگیری کند اما در کمال ناباوری در سوم اسفند ۱۳۷۴، هفت سال بعد ایران و آمریکا نامه‌ای به دیوان نوشتند و خبر مصالحه دادند و پرونده از دستور کار دیوان خارج شد.
قلیان خاطر نشان کرد: در این مصالحه نیز آمریکا نقض مقررات حقوق بین‌المللی را نپذیرفت و فقط به پرداخت غرامت هواپیما و کشته‌شدگان به عنوان یک اقدام بشر دوستانه اکتفا کرد، این موضوع مورد اعتراض حقوقدانان کشور واقع و گفته شد برابر اصل ۱۳۹ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران صلح دعاوی عمومی و دولت هنگامی که طرف دعوی، خارجی باشد، باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد و اقدام دفتر خدمات حقوق بین‌الملل خود سرانه و بدون رعایت قانون بوده است.
این جانباز دفاع مقدس درباره ادعای آمریکا وآوردن دلایل غیر منطقی برای تبرئه خود اظهار داشت: بر همگان روشن است که اقدام آمریکا تحت عنوان دفاع مشروع پیشدستانه درست نیست، زیرا اولاً چنین دفاعی در مجامع بین‌المللی پذیرفته نیست و فقط آمریکا و اسرائیل آنرا به رسمیت می شناسند، رزم ناو وینسن خود به آبهای ایران تجاوز کرده بود و یک متجاوز حق دفاع مشروع را ندارد، به علاوه هواپیما در حال اوج گرفتن بود نه شیرجه رفتن به سوی ناو و احتمال حمله نیز وجود نداشت و جدای از این مسائل گفتگوهای مسئولان سه ناو حاضر در منطقه و اطلاعات رادار فوق پیشرفته مستقر در ناو به راحتی نوع هواپیما و غیرنظامی بودن آنرا تایید می‌کرد.
وی در پایان گفت: همچنین اقدام آمریکا در اعطای مدال شجاعت به ناخدای ناو وینسن ویل راجرز احتمال اشتباه گرفتن هواپیما را نیز رد می‌کند و آن را برنامه‌ای از پیش تعیین شده متبادر به ذهن می‌کند.
انتهای پیام/
گفتگو از آزاده بابانژاد
در این میان، فاصله هواپیمای مسافربری از ناو جنگی، حدوداً ۳۸ کیلومتر است، اما کاپیتان راجرز فرمانده ناو، با احتمال وقوع یک درگیری، دستور برقراری آرایش نظامی را می‌دهد و به دنبال آن موشک‌ها به سمت هواپیما شلیک می‌شود.
اولین موشک، بال سمت چپ هواپیما را جدا کرده و موشک دیگری نیز مستقیم به قسمت دم هواپیما شلیک می‌شود که پس از برخورد آن را از جا می‌کند، هواپیما مستقیم به سمت دریا شیرجه می‌رود و تنها ۸۴ ثانیه پس از شلیک موشک‌ها، هواپیما به سطح دریا برخورد کردده و منهدم می‌شود.
چند لحظه بعد به کاپیتان راجرز اعلام می‌شود که قطعات هواپیمای ساقط شده، بسیار بزرگتر از یک هواپیمای جنگی است: این یک هواپیمای مسافربری است! و این چنین بود که تراژدی ترور آشکار هوایی شکل می‌گیرد و پرواز مسافربری شماره ۶۵۵ شرکت هواپیمایی ایران ایر با شناسه پروازی R655 از مبدأ بندرعباس به مقصد دوبی، در تاریخ ۱۲ تیر ۱۳۶۷ (۳ ژوئیه ۱۹۸۸) با شلیک موشک‌های کروز از ناو هواپیمابر یو.اس.اس.جک وینسنس متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا، بر فراز آبهای نیلگون خلیج فارس سرنگون شود؛ رزم ناوی که تنها ۵ روز قبل از بندر سن‌دیگو، وارد خلیج فارس شده بود.
در پی حادثه برای هواپیمای ایرباس A300 متعلق به خطوط هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران تمامی ۲۹۰ سرنشین آن شامل ۱۵۶ مرد، ۵۳ زن، ۵۷ کودک ۲ تا ۱۲ ساله و ۸ کودک زیر ۲ سال و ۴۲ نفر با ملیت‌های یوگسلاو، پاکستانی، هندی، عربی و ۱۶ خدمه پروازی در دم جان می‌بازند.
همزمان با سالگرد این ترور ددمنشانه استکبار، به بازخوانی آن در گفتگو با یکی از جانبازان شیمیایی استان مازندران می‌پردازیم .
محمدمهدی قلیان با اشاره به حضور هدفمندانه ناو جنگی آمریکایی در هفتم خرداد ۶۷ در آبهای خلیج فارس به تشریح حادثه سقوط هواپیمای مسافربری ایران در همان سال پرداخت و گفت: هواپیمای ایرباس A300 جمهوری اسلامی، پرواز شماره ۶۵۵ در ساعت ۱۷/۱۰ دقیقه صبح روز یکشنبه ۱۲/۴/۱۳۶۷ از فرودگاه بندرعباس به مقصد دوبی برخاست، مسیر پرواز ۱۴ هزارپا و مدت آن ۳۰ دقیقه تعیین شد.
وی اظهار داشت: همه چیز به طور طبیعی پیش می‌رفت و هواپیما در کریدور شناخته شده بین‌المللی در حال ادامه مسیر بود، چند لحظه قبل از ورود به منطقه کنترل هوایی امارت در محلی به نام مولبیت خلبان به مرکز کنترل هوایی کشور اعلام کرد قصد افزایش ارتفاع و صعود به ۱۴ هزار پایی را دارد، اما ویلیام راجرز ناخدای رزم ناو وینسن آمریکا در یک اقدام احمقانه هواپیما را مورد هدف دو فروند موشک قرار داده و در حوالی جزیره هنگام در فضای جمهوری اسلامی ایران با ۲۹۰ سرنشین شامل ۱۵۶ مرد، ۵۳ زن، ۵۷ کودک دو تا ۱۲ سال و هشت کودک زیر دو سال و ۴۲ نفر با ملیت‌های یوگوسلاو، پاکستانی، هندی، عرب و ۱۶ خدمه پروازی سرنگون کرد.
رزمنده دفاع مقدس با بیان اینکه بلافاصله مقامات آمریکایی در یک اقدام از پیش طراحی شده اعلام کردند یک فروند اف۱۴ جمهوری اسلامی ایران را هدف قرار دادند، تصریح کرد: پس از روشن شدن نوع هواپیما مقامات آمریکایی اعلام کردند؛ ایرباس را با اف۱۴ اشتباه گرفتند و هواپیما را مهاجم تلقی کرده و آن را تهدیدی برای خود دانستند و در مقام دفاع مشروع برآمده و اقدام به شلیک موشک کردند، در حالی که واقعیت چیز دیگری بود.
قلیان خاطرنشان کرد: قبل از شلیک موشک‌ها بین سه ناو آمریکایی حاضر در منطقه (سایدز، مونتگمری و وینسن) راجع به نوع هواپیما بحث‌های فراوانی شد و تقریباً همگی بر غیرنظامی بودن آن تأکید داشتند، به علاوه سیستم پیشرفته را دارای مستقر در ناو وینسن (اچنرمارک) قادر به شناسایی اهداف پروازی به صورت کاملاً دقیق بوده است و نوتام‌های اخطار صادره از سوی ناوها روی فرکانس نظامی ارسال می‌شده است.
وی اضافه کرد: ۲۴۳ مگاهرتز و نوتام ارسالی روی فرکانس ۵/۱۲۱ مگاهرتز با عنوان دوست یا دشمن معرفی کن با پاسخ خلبان تحت عنوان هواپیمای مسافربری روبه‌رو شد.
این جانباز شیمایی خاطرنشان کرد: گزارش تیم حقیقت یاب شورای ایکائو نیز که در جلسه ۱۲۵ این شورا قرائت شد، هیچ گونه اشتباه و یا خلافی را از لحظه برخاستن هواپیما تا لحظه سرنگونی اعلام نکرد اما شورای ایکائو تحت نفوذ آمریکا این عمل را محکوم نکرده فقط به ابراز تأسف بسنده کرد، سپس جمهوری اسلامی ایران با استناد به ماده ۳۷ و بند یک ماده ۳۶ و ماده ۸۴ معاهده شیکاگو از تصمیم ایکائو در دیوان بین‌المللی دادگستری تقاضای پژوهش کرد و مدعی شد آمریکا مقدمه مواد یک، دو و سه مکرر و بندهای الف و ج ماده ۴۴ و ضمیمه ۱۵ معاهده شیکاگو و مواد یک و سه و بند یک و ماده ۱۰ معاهده مونترال را نقض کرده است، زیرا بر اساس معاهده شیکاگو صدور نوتام و اطلاعیه هوانوردی فقط در اختیار کشورهایی است که در منطقه، خدمات پروازی ارائه می‌دهند و آمریکا قانوناً حق صدور چنین نوتامی را نداشته است و حتی مفاد این نوتام غیرقانونی را رعایت نکرده و هواپیما را در ارتفاع ۱۳ هزار و۵۰۰ پایی در درون راه هوایی بین‌المللی و فضای خود ایران هدف قرار داده و سرنگون کرده است.
رزمنده هشت سال دفاع مقدس درباره اعتراض آمریکا به دیوان بین‌المللی دادگستری گفت: آمریکا پس از اعتراض به صلاحیت دیوان اعلام کرد که حاضر است مبلغی را به عنوان مساعدت (exgratia) به خانواده قربانیان بپردازد، به هر حال دیوان ۱۲ سپتامبر ۱۹۹۴ را وقت رسیدگی تعیین کرد و ابتدا باید صلاحیت خود را احراز می‌کرد و چنانچه دیوان صلاحیت خود را احراز می‌کرد، با توجه به شواهد و قرائن و مستندات موجود، رأی به نفع ایران صادر می‌کرد و چنانچه صلاحیت دیوان رد می‌شد، این حق برای ایران وجود داشت که مجدداً شکایت خود را در مجاری قانونی طرح و پیگیری کند اما در کمال ناباوری در سوم اسفند ۱۳۷۴، هفت سال بعد ایران و آمریکا نامه‌ای به دیوان نوشتند و خبر مصالحه دادند و پرونده از دستور کار دیوان خارج شد.
قلیان خاطر نشان کرد: در این مصالحه نیز آمریکا نقض مقررات حقوق بین‌المللی را نپذیرفت و فقط به پرداخت غرامت هواپیما و کشته‌شدگان به عنوان یک اقدام بشر دوستانه اکتفا کرد، این موضوع مورد اعتراض حقوقدانان کشور واقع و گفته شد برابر اصل ۱۳۹ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران صلح دعاوی عمومی و دولت هنگامی که طرف دعوی، خارجی باشد، باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد و اقدام دفتر خدمات حقوق بین‌الملل خود سرانه و بدون رعایت قانون بوده است.
این جانباز دفاع مقدس درباره ادعای آمریکا وآوردن دلایل غیر منطقی برای تبرئه خود اظهار داشت: بر همگان روشن است که اقدام آمریکا تحت عنوان دفاع مشروع پیشدستانه درست نیست، زیرا اولاً چنین دفاعی در مجامع بین‌المللی پذیرفته نیست و فقط آمریکا و اسرائیل آنرا به رسمیت می شناسند، رزم ناو وینسن خود به آبهای ایران تجاوز کرده بود و یک متجاوز حق دفاع مشروع را ندارد، به علاوه هواپیما در حال اوج گرفتن بود نه شیرجه رفتن به سوی ناو و احتمال حمله نیز وجود نداشت و جدای از این مسائل گفتگوهای مسئولان سه ناو حاضر در منطقه و اطلاعات رادار فوق پیشرفته مستقر در ناو به راحتی نوع هواپیما و غیرنظامی بودن آنرا تایید می‌کرد.
وی در پایان گفت: همچنین اقدام آمریکا در اعطای مدال شجاعت به ناخدای ناو وینسن ویل راجرز احتمال اشتباه گرفتن هواپیما را نیز رد می‌کند و آن را برنامه‌ای از پیش تعیین شده متبادر به ذهن می‌کند.
انتهای پیام/
گفتگو از آزاده بابانژاد
نظرات شما
پربازدیدترین ها
پربحث ترین ها
آخرین اخبار
پرطرفدارترین عناوین
