از خستگی تا امید؛ مسیر احیای روح ملی و دستیابی به توسعه
آوای خزر/ یادداشت- محمدعلی نوبخت فرماندار ساری: روح ملی همان نیروی درونی یک جامعه است که در سخت‌ترین شرایط، مردم را به ایستادگی، تلاش، امید و حرکت به سوی آینده‌ای بهتر سوق می‌دهد که تحت تاثیر رویداد‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی قرار می‌گیرد. خستگی روح ملی معمولا زمانی رخ می‌دهد که مردم احساس کنند که صدایشان شنیده نمی‌شود، امید به بهبود شرایط کم رنگ شده و مشکلات معیشتی، اجتماعی و سیاسی آن‌ها را در تنگنا قرار داده است. اما آیا این خستگی به معنای پایان پویایی ملی است؟
تاریخ ایران نشان داده که در شرایط سخت، مردم بار‌ها توانسته‌اند انسجام خود را بازیابی کنند. اما چگونه می‌توان از این خستگی عبور و مسیر احیای روح ملی و دستیابی به پیشرفت و نشاط اجتماعی را هموار و آن را فرصتی برای بازآفرینی امید و توسعه تبدیل کرد؟
۱_* تزریق امید و مردمی سازی امور* (سپردن بخش‌های مختلف مدیریت به نسل جوان و نخبگان)
۲_*نقش آفرینی بخش خصوصی در اقتصاد* (حمایت واقعی از کارآفرینان، رفع موانع کسب و کار و کاهش بروکراسی زائد)
۳_*ارتباط موثر با جهان* (هیچ کشوری در انزوای اقتصادی و دیپلماتیک نمی‌تواند پیشرفت کند، ارتباط منطقی، عزتمندانه و متوازن با کشور‌های جهان و منطقه)
۴_*ایجاد نشاط اجتماعی و تقویت سرمایه‌های انسانی* (برگزاری جشنواره ها، تقویت برنامه‌های فرهنگی و هنری، حمایت از نشاط عمومی و جوانان و بها دادن به آنان برای شکوفایی استعدادهایشان)
۵_*پرهیز از موازی کاری و تقویت همبستگی و انسجام ملی* (تعدد مراکز تصمیم گیری، سیاست‌های متناقض و موازی کاری‌های مدیریتی نه تنها باعث هدر رفت منابع بلکه باعث سردرگمی و نارضایتی مردم خواهد شد. وحدت گفتمانی میان نهاد‌های تصمیم ساز و یکپارچگی در برنامه‌های توسعه‌ای از جمله الزامات احیای روح ملی است)
لذا *احیای روح ملی و دستیابی به توسعه* نیاز به مجموعه‌ای از *اصلاح امور، امیدآفرینی، انسجام مدیریتی و بهبود عملکرد با نگاه علمی و عقلانی* است و اگر این امیدآفرینی از طریق مشارکت مردمی، اصلاحات اقتصادی، ارتباطات بین المللی و ایجاد نشاط اجتماعی و اجرای عملی موارد فوق به درستی صورت پذیرد جامعه ایران نه تنها از خستگی و استرس کنونی عبور خواهد کرد، بلکه در مسیر توسعه، تعالی و پیشرفت قرار خواهد گرفت.
انتهای پیام/
